Alyaska sahillərində günəş işığının heç vaxt çatmadığı ucqar bir ərazidə, NOAA okean tədqiqatçılarından ibarət bir qrup təəccüblü kəşfə imza atıb. Təxminən 3300 metr dərinlikdə uzaqdan idarə olunan sualtı qurğu qeyri-adi qızıl topla qarşılaşıb. Bu sirli obyekt qayaya möhkəm yapışıb, ağ süngərlərlə bəzədilib və diametri təqribən 10 santimetrdir, bir tərəfində nəzərə çarpan dəlik var.

İlk müşahidələr tədqiqatçıları bu sirli topun mahiyyətini müəyyən etməyə çalışarkən çaşqın vəziyyətə salıb. Müxtəlif təkliflər irəli sürülüb: naməlum növ su heyvanının yumurta qabığı, ölü süngər, və ya bir mərcan növü. Alimlər arasında fikir ayrılığı yaransa da, üstünlük təşkil edən fərziyyə qızıl topun ətli teksturasına və nəzərə çarpan anatomiyaya malik olmamasına görə yumurta ola biləcəyidir. "Əgər bu yumurtadırsa, maraqlı sual onun nəyin yumurtası olmasıdır. O, kifayət qədər böyükdür. Balıq yumurtası deyil” , -deyə Böyük Britaniyanın Plimut Universitetinin dərin dəniz ekoloqu Keri Hauell bildirib.

Qızıl topun yaranmasına cavabdeh olan orqanizmi müəyyən etmək üçün DNT analizi aparılacaq.

Bu kəşfi daha da təəccüblü edən tək tapılmasıdır. Yumurtlayan heyvanlar, adətən, yumurtalarını debriyajda qoyurlar. Bu unikallıq okeanın dərinliklərinin xüsusi cəlbedicilik və gizli möcüzələri ilə bizi təəccübləndirmək “qabiliyyətinin” olduğunu göstərir.

Dərin sular həddindən artıq təzyiq və aşağı temperatur kimi əlverişsiz şərtlərinə görə, əsasən öyrənilməmiş olaraq qalır. Bununla belə, uzaqdan idarə olunan nəqliyyat vasitələri sahəsində irəliləyişlər elm adamlarına bu sirli aləmə nüfuz etməyə imkan verir. Qızıl kürə okeanın dərinliklərindəki müxtəlif və naməlum həyatı xatırladır.

“NOAA Ocean Exploration” təşkilatının tədqiqat koordinatoru Sam Kandio həyəcanını ifadə edərək bildirib ki, top tədqiqat gəmisinə gətirilsə də, onun əsl mahiyyəti sirr olaraq qalır. Laboratoriyada sonrakı təhlillərin elmi ictimaiyyətin kollektiv təcrübəsinə əsaslanaraq və mürəkkəb alətlərdən istifadə edərək daha çox sirləri açacağı güman edilir.               

Nubar Süleymanova, “İki sahil”